‘Haarverlies was heel eng voor mij’

In 2018 ontdekte Anna (41) het: ‘Toen ik een knobbeltje voelde op mijn borst bij het wassen onder de douche, werd ik overvallen met een zwaar, weemoedig gevoel. Onbewust wist ik al wel wat er aan de hand was, maar toen de arts het nieuws vertelde, werd het pas ‘echt’. Mijn lichaam voelde plots zwaarder, alsof ik letterlijk beladen was met de last. Ik wist niet hoe ik mijn lichaam ooit van die stoel in het ziekenhuis terug in de auto in moest krijgen na zulk nieuws.’

Besef

‘Het duurde een tijdje voordat het doordrong wat er aan de hand was en wat me te wachten stond. Ik zou beginnen met intensieve chemo om de ziekte te bestrijden. Natuurlijk ging ik dat doen. Ik wilde leven! Dus, ik vertelde het mijn familie, begon aan de chemo en besloot dat ik zelf mijn hoofd kaal wilde scheren. Ik had de horrorverhalen gehoord van patiënten die grote plukken haar vonden op het kussen of in de borstel. Dat wilde ik niet.’

Hulp bij haarverlies

‘Maar wat vond ik het eng. Twee uur lang heb ik in de badkamer gestaan met de tondeuse in mijn hand, terwijl ik hem aan-uit-aan-uit zette. Uiteindelijk besloot ik dat ik het niet zelf kon en heb ik mijn zus gebeld. Zij heeft het uiteindelijk voor me gedaan. Ik ben haar daar heel dankbaar voor, want ik denk dat ik mezelf nooit zo ver had gekregen.’

Haarverlies door chemotherapie

‘Het duurde niet lang voordat ik de effecten van de behandeling begon te merken. Bij een steungroep voor kankerpatiënten merkte ik voor het eerst dat ik niet alleen was. Natuurlijk had ik een familie die me steunde, maar het écht begrijpen konden ze niet. Bij de steungroep leerde ik Sarah kennen. We werden goede vriendinnen. Zij was al wat verder in haar chemotraject, dus ik kon veel steun bij haar vinden. Elke week vonden we een momentje om samen koffie te drinken en te praten. Over onze familie, maar ook over kanker, over het leven en onze omgeving. Soms wilden we er helemaal niet mee bezig zijn, dan hadden we het over vakanties of mode; daar hielden we ons allebei mee bezig. Sarah droeg altijd prachtige mutsjes. Van Belle Bonnet, zo bleek. Samen doken we achter de laptop en dezelfde week zat het pakketje in de brievenbus. Sarah had me helemaal overtuigd.’

Mutsjes

‘Inmiddels heb ik een aardige verzameling aan mutsjes, die ik regelmatig rouleer. Soms leenden Sarah en ik ze van elkaar. Tenminste, dat was zo totdat Sarah kankervrij was verklaard. Toen kreeg ik ineens een hele doos in handen gedrukt. Het is een fijne afleiding en een prettige manier om modieus en warm te blijven tijdens deze gekke periode. Inmiddels ben ik bijna klaar met mijn behandelingen, maar de komende tijd blijf ik trouw mijn mutsjes dragen. Ik heb er inmiddels genoeg.’